جغرافیای من

بارانی ست

اشک است

 که جوهر می شود

قلم ام را

تا فریاد زنم 

زخم ها را

 

 

پ.ن: به خودم می گویم:

بهر گوشی می زنی دف گوش کو

هوش باید تا بداند هوش کو

                                                    *مثنوی معنوی مولانا*