آب هویج
داشتم مطالعه می کردم که مامان برایم یک لیوان آب هویج آورد...
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و سوم دی ۱۳۹۲ ساعت 19:1 توسط نوشین
|
آری،می شناسم تبار و ریشه ی خود را!سیر ناشدنی همچون شراره ی سوزان
بر خود می تابم و خود را می سوزم
هر آنچه فرادستم آید همه چون برق آذرخش،
هر آنچه پس پشت می نهم همه چون خاکستر:
من همانا شراره ی سوزانم!
نوشته‌های پیشین
- آذر ۱۳۹۶
- دی ۱۳۹۴
- مرداد ۱۳۹۴
- تیر ۱۳۹۴
- آبان ۱۳۹۳
- مهر ۱۳۹۳
- اسفند ۱۳۹۲
- بهمن ۱۳۹۲
- دی ۱۳۹۲
- آذر ۱۳۹۲
- آبان ۱۳۹۲
- مهر ۱۳۹۲
- بهمن ۱۳۹۰
- دی ۱۳۹۰
- آذر ۱۳۹۰
- آبان ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- شهریور ۱۳۹۰
- مرداد ۱۳۹۰
- تیر ۱۳۹۰
- خرداد ۱۳۹۰
- اردیبهشت ۱۳۹۰
- فروردین ۱۳۹۰
- اسفند ۱۳۸۹
- بهمن ۱۳۸۹
- دی ۱۳۸۹
- آذر ۱۳۸۹
- آبان ۱۳۸۹
- مهر ۱۳۸۹
- شهریور ۱۳۸۹
- مرداد ۱۳۸۹
- تیر ۱۳۸۹
- خرداد ۱۳۸۹
- اردیبهشت ۱۳۸۹
- فروردین ۱۳۸۹
- اسفند ۱۳۸۸
- آرشيو
آرشیو موضوعی
پیوندها
- شبیخون بلا (توسکای من)
- خودسوزی های مداوم الی(الی نازنینم)
- بارون(مرجان عزیزم)
- کرم شب تاب(سروش ستایش)
- بارانی ترین لحظه ها(م.نهانی)
- باران(شکوفه ی بی نظیرم)
- بیدار خفته(امیر محمد ابطحی)
- هم نوایی(رویا)
- چای تلخ(امیر ارسلان کاویانی)
- ویان(ماهور)
- هفت آرزو(مسعود)
- گل تن
- خاطره ای خاطره شد(محسن صادقی)
- مهراندیش("مهرزاد مهراندیش")
- واژه به شرط چاقو(صيام سلطانی)
- نفس(پريسا)
- باید ماند تا انتها،شاد و سرحال(معین)
- رسپینا(ساجده زمانی)
- یک با یک برابر نیست(متین)
- ارديبهشت(داریوش معمار)
- نت فالش(حسام)
- گذشته های متمایل به حال (کامیار)
- لحظه های محتضر(نهال)
- سکانس
- دالکاف ... داود کلهری
- الی